Laserowe leczenie nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu często pojawia się po ciąży, po porodzie i w okresie menopauzy. Cierpią na nią nawet kobiety tuż po 30-tym roku życia. Dolegliwość ta spowodowana jest m.in. osłabieniem mięśni dna miednicy. Polega na utrudnionym utrzymaniu moczu w sytuacji zwiększonego ciśnienia w jamie brzusznej.
Czynniki sprzyjające pojawieniu się tej dolegliwości to otyłość, przewlekłe zaparcia, przebyte operacje ginekologiczne lub urologiczne, wykonywanie ciężkiej pracy fizycznej.

Laserowe leczenie nietrzymania moczu to innowacyjna, minimalnie inwazyjna metoda terapeutyczna, która zyskała popularność dzięki swojej skuteczności oraz krótkiemu czasowi rekonwalescencji. Zabieg laserowego leczenia nietrzymania moczu zawsze poprzedzony jest pełną konsultacją z lekarzem ginekologiem, który w pierwszej kolejności kontroluje ogólny stan zdrowia Pacjentki oraz przeprowadza badanie ginekologiczne w którym ocenia czy nie ma przeciwskazań do wykonania zabiegu. Lekarz ginekolog zleci dodatkowo wykonanie badania cytologicznego, które jest niezbędne do wykonania zabiegu. W razie wątpliwości co do ogólnego stanu zdrowia Pacjentki lekarz zleci badanie krwi i ogólne badanie moczu. Przed rozpoczęciem zabiegu lekarz ginekolog dezynfekuje i osusza przedsionek, wejście i kanał pochwy. Następnie lekarz wprowadza do pochwy głowicę lasera, którego impulsy penetrują błonę śluzową. „Wystrzeliwana” wiązka lasera w sposób kontrolowany uszkadza błonę śluzową, co w konsekwencji powoduje zwiększenie ilości kolagenu, wzmocnienie ścianek pochwy oraz obszaru ujścia cewki moczowej. Obkurczenie tkanek poddanych działaniu wiązek lasera skutkuje zmniejszeniem kąta nachylenia cewki moczowej. Następuje wzrost napięcia i elastyczności tkanek w okolicy pochwy, pęcherza moczowego i cewki moczowej. Dzięki temu przywraca się jej normalną funkcjonalność. Zabieg trwa około 30 minut. Pacjentka bezpośrednio po zabiegu może wrócić do domu.

Po zabiegu lekarz wyznacza termin wizyty kontrolnej i przekazuje szereg zaleceń, do których należą:

• unikanie aktywności fizycznej (do dwóch tygodni po zabiegu)
• stosowanie podpasek (przez kilka dni po zabiegu)
• zakaz stosowania tamponów i krążków dopochwowych (w pierwszym miesiącu od zabiegu)
• szczególna dbałość o higienę miejsc intymnych
• unikanie kąpieli w wannie, basenie, jacuzzi (przez tydzień po zabiegu)
• unikanie kontaktów intymnych (przez tydzień po zabiegu)
• stosowanie hormonalnej terapii zastępczej przez kobiety w okresie pomenopauzalnym
• wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie Kegla.

• Wysiłkowe nietrzymanie moczu
• Zespół luźnej pochwy
• Problemy stref intymnych powstałe w wyniku przebytego porodu lub menopauzy
• Atrofia
• Świąd
• Suchość
• Dyspareunia – bolesne stosunki

• Ciąża
• Karmienie piersią
• Opryszczka w fazie aktywnej
• Peeling chemiczny (należy odczekać 1 tydzień po zabiegu)
• Przyjmowanie pochodnej witaminy A doustnie (należy odczekać około 6 miesięcy po zakończeniu kuracji)
• Pochodne witaminy A stosowane zewnętrznie (należy odczekać 2 tygodnie po zabiegu)